Μπορεί το γαλλικό κρασί να έχει τ'όνομα, αλλά το ελληνικό έχει τη χάρη. Κι αν μερικοί το... σνομπάρουν, ας γνωρίζουν ότι έχει κερδίσει επανειλημμένα διεθνή βραβεία, ενώ κύριος αγοραστής σαμιώτικων κρασιών είναι η Γαλλία. Τα ελληνικά κρασιά κερδίζουν έδαφος σε Ευρώπη, ΗΠΑ, Ιαπωνία και Κίνα.
Ονομαστές λευκές ελληνικές ποικιλίες είναι μεταξύ άλλων: Μοσχάτο Σάμου, Μοσχάτο (Αλεξανδρείας) Λήμνου, Μοσχοφίλερο Μαντινείας Αρκαδίας, Ντεμπίνα Ζίτσας Ιωαννίνων, Ασύρτικο, Αθήρι κυρίως στη Ρόδο απ'όπου βγαίνει και το σαμπανιζέ κρασί, Αϊδάνι στη Σαντορίνη, Βιλάνα Κρήτης, Ρομπόλα Κεφαλονιάς. Ιδίως τα ελληνικά λευκά κρασιά δεν παλαιώνονται εύκολα. Η παλαίωση εξαρτάται από την ποικιλία και τον τρόπο οινοποίησης. Εξάλου, ξακουστά κόκκινα κρασιά προέρχονται από τις ποικιλίες: Αγιωργίτικο Νεμέας, Ξινόμαυρο στο τρίγωνο Αμύνταιο-Νάουσα-Στενήμαχος Μακεδονίας, Κοτσιφάλι/Μαντιλάρι Κρήτης, Μαυροδάφνη Πατρών.
Τα ξηρά κρασιά συνοδεύουν το κυρίως γεύμα, τα λευκά, σαλάτες-ψάρια, τα κόκκινα κρέας-κόκκινες σάλτσες, τα ροζέ ελαφριά γεύματα.
Το γλυκό κρασί συνοδεύει κυρίως τυριά, φρούτα, γλυκά.
Στα κρασιά προστατευόμενης γεωργικής ένδειξης προστέθηκαν μετά την Πρωτοχρονιά και τα: Χανίων, Ρεθύμνου, Ελασσόνας, Καβάλας, Θάσου, Ζακύνθου, Λέσβου, Σερρών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου